Je demonstreert meteen nóg zo'n schrijfregel die soms werkt: als je midden in het proces zit kun je best even iets heel anders gaan doen! "Uitstelgedrag" is soms nodig om weer met nieuwe energie verder te kunnen.
Oh, ja, absoluut! (Al moet ik eerlijk bekennen dat ik het zojuist opgegeven heb, en vandaag de rest van de dag vrij neem. Want het zit er gewoon niet meer in …)
Helemaal mee eens. Deze regel werkt voor mij ook niet. Ik schreef eens 30k in een maand (nanowrimo). Heel origineel verhaal geworden, maar ik kon niet meer overzien wat er allemaal aan moest gebeuren en daarom niet herschrijven.
Ik schrijf dus eigenlijk wel een kotsversie, hoewel ik die meestal na het lezen toch leuk vind. Ik schrijf een verhaal of script van begin tot eind, maar als ik even niets weet, schrijf ik de ideeen er los in. Meestal weet ik alleen het begin en het einde van het verhaal. De rest verzin ik ter plekke en vooral de personages begeleiden mij daarin. Ik plan niets. Ik ben een perfectionist, dus ik ben al blij als ik een hele eerste versie heb, anders doe ik er echt jaren over. Daarom heb ik inmiddels vijf halve boeken omdat ik daarvan het hele verhaal helder wilde hebben. Vooral plotten vind ik eigenlijk niet zo leuk, dus dat stel ik het liefst uit. Die zombies op de weg gebruik ik gewoon. Dus ik rij niet om. Ik dacht altijd van wel, maar sinds mijn laatste script rij ik gewoon door op een rechte weg en neem alles mee wat ik zie of hoor :)
Klopt. Mijn methode werkt niet, maar juist als ik per hoofdstuk schrijf - wat Anna Woltz ook doet - dan blijf ik eeuwig in dat hoofdstuk. Dus nu ben ik een paar hoofdstukken opgeschoten. Ik denk dat jouw methode, en die van Anna veel beter werkt. Maar ik vind het lastig om het hele traject enthousiast te blijven over mijn eigen verhaal. Ook als ik redactieopmerkingen krijg, duurt het jaren voordat ik ze verwerkt heb, juist omdat ik het als een aantasting van mijn werk zien. Stom eigenlijk. Nu een digitale lade vol met half werk. Maar daarom volg ik je ook, om te leren het anders te doen.
Ik schrijf meestal 1 hoofdstuk per week en zet t in één keer neer. Daarna krijg ik meestal gedurende de week ideeën over wat ik nog moet aanpassen of toevoegen/weghalen. Werkt goed bij mij!
Ik lees sowieso vaak dat schrijven voor veel mensen een heel moeilijk proces is waar veel regels voor zijn. Dat is totaal niet mijn ervaring.
Zo ongeveer schrijf ik ook. Nooit mijn eerste versie aan een stuk door tot het eind, want er komen altijd ergens zombies op mijn weg, en dan verander ik meteen van richting!
Je demonstreert meteen nóg zo'n schrijfregel die soms werkt: als je midden in het proces zit kun je best even iets heel anders gaan doen! "Uitstelgedrag" is soms nodig om weer met nieuwe energie verder te kunnen.
Oh, ja, absoluut! (Al moet ik eerlijk bekennen dat ik het zojuist opgegeven heb, en vandaag de rest van de dag vrij neem. Want het zit er gewoon niet meer in …)
Helemaal mee eens. Deze regel werkt voor mij ook niet. Ik schreef eens 30k in een maand (nanowrimo). Heel origineel verhaal geworden, maar ik kon niet meer overzien wat er allemaal aan moest gebeuren en daarom niet herschrijven.
Oh, ja, had ik ook met de Nano!
In feite zijn er voor schrijven geen regels behalve spellingsregels. Zolang je zelf (en je uitgever) er maar tevreden over bent.
Ik schrijf dus eigenlijk wel een kotsversie, hoewel ik die meestal na het lezen toch leuk vind. Ik schrijf een verhaal of script van begin tot eind, maar als ik even niets weet, schrijf ik de ideeen er los in. Meestal weet ik alleen het begin en het einde van het verhaal. De rest verzin ik ter plekke en vooral de personages begeleiden mij daarin. Ik plan niets. Ik ben een perfectionist, dus ik ben al blij als ik een hele eerste versie heb, anders doe ik er echt jaren over. Daarom heb ik inmiddels vijf halve boeken omdat ik daarvan het hele verhaal helder wilde hebben. Vooral plotten vind ik eigenlijk niet zo leuk, dus dat stel ik het liefst uit. Die zombies op de weg gebruik ik gewoon. Dus ik rij niet om. Ik dacht altijd van wel, maar sinds mijn laatste script rij ik gewoon door op een rechte weg en neem alles mee wat ik zie of hoor :)
Maar dan heb je dus wel vijf halve boeken …
Klopt. Mijn methode werkt niet, maar juist als ik per hoofdstuk schrijf - wat Anna Woltz ook doet - dan blijf ik eeuwig in dat hoofdstuk. Dus nu ben ik een paar hoofdstukken opgeschoten. Ik denk dat jouw methode, en die van Anna veel beter werkt. Maar ik vind het lastig om het hele traject enthousiast te blijven over mijn eigen verhaal. Ook als ik redactieopmerkingen krijg, duurt het jaren voordat ik ze verwerkt heb, juist omdat ik het als een aantasting van mijn werk zien. Stom eigenlijk. Nu een digitale lade vol met half werk. Maar daarom volg ik je ook, om te leren het anders te doen.
Ik snap het.
Ik schrijf meestal 1 hoofdstuk per week en zet t in één keer neer. Daarna krijg ik meestal gedurende de week ideeën over wat ik nog moet aanpassen of toevoegen/weghalen. Werkt goed bij mij!
Ik lees sowieso vaak dat schrijven voor veel mensen een heel moeilijk proces is waar veel regels voor zijn. Dat is totaal niet mijn ervaring.
Ik ga ervan uit dat bij creëren er geen regels zijn maar mogelijkheden. Eén woordje vervangen kan een enorm verschil opleveren.
Zo ongeveer schrijf ik ook. Nooit mijn eerste versie aan een stuk door tot het eind, want er komen altijd ergens zombies op mijn weg, en dan verander ik meteen van richting!
Precies! Stomme zombies